ZAİK, ZAİKA sıf. (ar. zevk’ten zâ% dişi. zS'iifa). Esk. Tat alan, zevk duyan.
- zaika a. Esk. biyol. Tat alma duyusu: ' 'Eski göz yaşlarının tuzu dudaklarımızdan silinsin ve yedi asır esaretin acı tortularını zaikamız ebediyen unutsun" (Cenap Şa- habettin).