ZAİT sıf. (ar. ziyade1 den za’id). Esk. 1. Çoğalan, artan: "Bu zâid masrafı çocuklarına hasretmekle..." (H. C. Yalçın).
2. Gereksiz, fazla: "Hâcer üzerindeki ince yün elbiseyi de zâid gördü" (H. Z. Uşaklığı')
—Esk. mat. Artı. || Zait namütenahi, artı sonsuz.