ZAMANEN be. (ar. zemSn'dan zemâ- nen). Esk.
1. Süre bakımından.
2. Vaktinde.

-isi. huk. Zamanen muhayee, ortak bir menfaatin belli sürelerle paylaşılması. (Bir arazinin ortaklarından birinin araziyi bir yıl, öteki ortağın ertesi yıl ekip biçmesi gibi.)