ZARURET, -ti a. (ar. zaruret)
1. Zorun- luk, zorunluluk: Vergi ödeme zarureti.
2. Yoksulluk, sıkıntı: Zaruret içinde yaşamak.

—Ed. Zaruret i vazn, aruz vezninde sözcükleri kalıplara uydurmak için imale*, zihaf* gibi kuraldışı kullanışlara yer verilmesi zorunluluğu.

—isi. Dinsel yasakları geçici olarak yapılabilir kılan zorunlu durum. (Dinin bir yasağına uyulduğunda ya da dinin sakıncalı saydığı bir işten kaçınmaya kalkışıldığında yaşamsal bir tehlike baş göstermesi durumunda bu yasak geçici olarak bozulabilir. Bu zorunlu duruma zaruret, zaruret nedeniyle yasağa uymamaya ruhsat, zarurete karşın yasağa uymaya azimet de- nir.)

—-İsi. huk. Yasak olan bir şeyin yapılmasını haklı kılan özür (örneğin, bir başkasının malına zarar vermek yasaktır; ancak kendisine saldıran bir başkasının hayvanını öldürmek, zaruret sayılır).