ZENC a. (ar. zenc). Esk. Siyah, kara.

ZENC, IX. yy.’da Doğu Afrika kıyılarından getirilerek Basra yöresindeki tuzla ve tarlalarda çalıştırılan zencilere Araplar’ın verdikleri ad. Bunlar, Ali bin Muhammet'in önderliğinde Abbasiler’e karşı ayaklanınca, halife Mutemit kardeşi Muvaffak'ın komutasındaki güçlü bir orduyu zenci kölelerin üzerine gönderdi. Muvaffak, iki yıl (882-884) kadar süren çarpışmalardan sonra Ali bin Muhammet'i tutsak aldığı gibi, zenciler tarafından kurulan Muhtare kentini de yerle bir etti.