ZERRİN sıf. (fara zerrin). Esk.
1. Altından yapılmış: "Zaman gelir yine zerrin kadeh alır eline" (Şeyhülislam Yahya, XVII. yy.).
2. San: "Hulyânın, o şi'r-i zerrin-per-i şe- babın, âşiyân-ı latifi yatak odasıdır" (H. Z. Uşaklıgil).
3. Parlak.

—Bot. Nergia

—Esk. giy. Zerrin kemer, altın tellerle yapılmış ya da altın paftalı kemer. || Zerrin külah, zülüflü ağalar denen saray iç oğlanlarının görev başında ve törenlerde giydikleri som sırma işlemeli keçe külah.