ZEVAL, -II a. (ar. zevSJ). Esk.
1. Yok olma, ortadan kalkma: "...henüz mevcud olmakla beraber zevale yüz tutmuştur" (F. Köprülü).
2. Bozulma, düşme: "Tedrici bir sükût ve zevâl devri geleneğini seziyordu" (Ragıp Hulusi).
3. Suç, kabahat: Elçiye zeval olmaz (atasözü).
4. Öğle zamanı, saat on iki: "Büyük bir güneş zeval noktasına yaklaşmış ortalığı çiy şedit ve beyaz bir ziya içinde bırakmıştı" (Ömer Seyfettin).
5. Zeval bulmak, zevale ermek, çökmek, bozulup yok olmak. || Zevat napezir, geçici olmayan, kalıcı. II Zeval-pezir, kalıcı olmayan, son bulan. || Zeval vakti, gün ortası, öğle. || Zeval vermek, zarar vermek ya da yok etmek. || Ze- val vermemek, korumak, varlığını sürdürmek: Tanrı devlete millete zeval vermesin. || Zevale yüz tutmak, bozulmaya, yok olmaya, çökmeye başlamak, yönelmek. || (Birine), zevali olmak, bir kimseye zararı dokunmak, zararlı olmak.

—Din. Zeval vakti, öğle namazı vaktinin girmesinden önce, güneşin tam ortada bulunduğu vakit. (Yaklaşık 30 dakika kadar sürdüğü kabul edilen bu vakitte namaz kılmak caiz değildir.)