ZEVAT, -tı çoğl. a. (ar zâf’ın çoğl. zevat). Esk.
1. Kişiler, kimseler; önemli şahıslar: “Bu mürebbiyeler, sonradan görme olmayan bazı zevatın bile ücretle istihdam ettikleri kimselere karşı...” (H. C. Yalçın).
2. Zevat ı madude, sayılı kimseler.