ZIPKIN a. (fars. zCipin, mızraktan kısa bir tür silah'tan).
1. Büyük balıkları ve özellikle balinaları avlamak için kullanılan, bir ucu keskin ve tırtıklı, öteki ucu tutamaklı alet. (Bk. ansikl. böl.)
2. Zıpkın topu, ba lina, kaşalot vb. hayvanları avlarken zıpkını uzaktan fırlatmaya yarayan top. || Zıpkın ucu, balık zıpkını ucuna yerleştirilen çentikli sivri demir.

—Esk. sil. Mızraktan kısa, hilal biçiminde iki kancalı delici silah. || Zıpkın başı, zıpkının metalden yapılmış sivri ucu ile bunun üzerindeki hilal biçiminde iki kancadan oluşan ana parçası
.
—Tarönc. Ucu kemik ya da ren geyiği boynuzundan yapılan, bir ya da iki sıra dikeni olan av aleti. (Madeleine kültüründe ortaya çıkan zıpkın kullanımı, Büyük Okya- nus'un ve Atlas okyanusu'nun kuzeyinde yaşayan kimi kayimlerde devam etti.)

—ANSİKL. Zıpkının, genellikle, ağaçtan bir sapı ve ok biçiminde demirden bir ucu bulunur. Alet, fırlatılmasına engel olmayacak şekilde çöreklenen ve fırlatıldıktan sonra geri getirilmesine yarayan bir ipe bağlıdır. Balına avında çok büyük zıpkın lar kullanılır ve bunlar tüfek ya da topla fırlatılır: ip yerine de uzun kalın bir halattan
yararlanılır ve hızla çözülmesi için halat bir makaraya sarılır.