ZIPLAMAK gçz. f.
1. Bir şeyden söz ederken, yere çarpıp yukarı fırlamak: Zıplayarak merdivenlerden yuvarlanan top.
2. Bir kimseden, bir hayvandan söz ederken, bulunduğu yerde havaya doğru fırlamak; sıçramak, hoplamak: Sevinçten zıplamak. Kırlarda zıplayan tavşanlar.
3. Zıplaya zıplaya, zıplayarak, sıçrayarak.

♦ zıplatmak ettirg. f. Bir kimseyi, bir şeyi zıplatmak, zıplamalarını sağlamak; hoplatmak, sıçratmak: Çocuğu zıplatmak. Topu zıplatmak.

—Balıkç. Su yüzeyinde kayan yapay sineğin hatalı olarak yönünü değiştirmesi üzerine, oltayı kesintili hareketlerle çekerek sineği zıplatıp av için uygun yere getirmek.