ZIYA a. (ar. ziyg).
1. Kaybolma, yitme.
2. Yitim, kayıp.
3. Zıya ı ebedi, ölüm, ölme || Zıyaı savt, ses yitimi.

—Esk. nörol. Zıya-yı intizam, ataksi. || Ziyayı şemm, koklama yitimi.

—Esk. ruhbil. Zıya-yı hafıza, bellekyitimi. || Zıya-yı kelam, sözyitimi. || Zıya-yı kıraat, okumayitimi. || Zıya-yı şahsiyet, kişilik kay- bı.

—Esk. tıp. Zıya-yı elem, acı yitimi, analjezi. || Zıya-yı his, duyu yitimi. || Zıya-yı savt, ses yitimi.

ZIYA çoğl. a. (ar. za/a'nın çoğl'. zıya’'). Esk.
1. Tarlalar.
2. Küçük çiftlikler