ZİRVE a. (ar. zirve).
1. Bir engebenin onvesi.
2. Bir düzenin en üst aşaması, bir durumun en yüksek'derecesi, doruk: Mesleğinde zirveye ulaşmak. Şöhretin zirvesinde olmak.
3. Zirve toplantısı, zirve konferansı, devlet başkanları ya da en yetkili kimselerce yapılan ve uluslararası sorunların görüşüldüğü toplantı.

—Ask. Askeri zirve, düşman yönünde, to- pografik doruğun önünde bulunan, sırtı görmeye ve ateş altına almaya olanak veren eğim değişim hattı.