ZÜL, -llü a. (ar. züll). Esk.
1. Alçalma, hor ve hakir olma: "Bence onu çiğnemek de bir züll" (A. H. Tarhan).
2. (Bir şeyi) zül saymak, onu kendisi için alçaltıcı bulmak: "En sevdiklerimin hatırı için bile keman çalmayı zül saymış, daima reddetmiştim" (R. N. Güntekin).
3. Züll-i teslim, teslim olma alçaklığı.