YABANIL sıf.
1. İlerlemiş toplumlara göre yaşam biçimleri ilkel bir düzeyde kalmış olan insanlar, insan toplulukları, onlara özgü bir şey için kullanılır; vahşi: Bu bölgede bazı yabanıl kabileler yaşar.
2. Evcil olmayan, doğayla iç içe yaşayan hayvanlar için kullanılır; vahşi, yabani: Yabanıl hayvanlar.
3. Doğada kendiliğinden yetişen bitkiler için kullanılır; yabani: Yabanıl bitkiler.
4. insandan, toplumsal ilişkilerden kaçan bir kimse ya da insana sokulmayan bir evcil hayvan için kullanılır; yabani, vahşi: Yabanıl bir çocuk. Yabanıl bir kedi.
5. Ürküntü veren; vahşi.