YANSIZ sıf.
1. Bir anlaşmazlık, bir tartışma vb. durumunda yan tutmayan bir kimse, bir grup, bir ülke; o kimsenin, o grubun o ülkenin tutumları, yayınları vb. için kullanılır; tarafsız, bitaraf: Yansız bir hakem. Yansız bir gazete.
2. Aralarında anlaşmazlık çıkmış iki gruptarühiçbi- riyle doğrudan bağlantısı olmayan bir yer için kullanılır; tarafsız: Karşılaşma yansız bir sahada yapılacak.

—Dilbil. Üç cinsli bir sınıflamada, erille, dişile karşıt dilbilgisel cins için kullanılır (Yansız genellikle canlılar [insanlar ve hayvanlar] ve cansızlar [nesneler] karşıtlığına dayanan doğal cinste, "cansız" terimini belirtir.)

—Kim. pH’si 7 olan bir ortam için kullanılır. Artı ya da eksi yükleri birbirine denk olan bir madde için kullanılır. (Eşanl. NÖTR.) || Yansız tuz, kuvvetli bir asidin kuv- vetli bir bazla tam olarak gerçekleşen tepkimesi sonunda oluşan tuz.

—Manyet. Yansız çizgi, bir mıknatıs yüzeyinde, indüklemenin dik bileşeninin sıfır olduğu noktaların yeri. (Bu çizgi yüzeyi, zıt kutuplu bölgelere ayırır). [Eşanl. NÖTR ÇİZGİ.] || Yansız hal, boyutları, alanlarınkine göre büyük her bölgede manyetik indükleme ve manyetik alanın, istatiksel olarak sıfır olduğu manyetik bir maddenin hali. (Eşanl. NÖTR HAL.)

—Ruhbil. Yansız uyarı, şartlandırma bağlamında ilkin incelenen tepkiyi uyandırmayan, ama daha sonra, şartlandırmaya uygun olarak o tepkiyi yaratmaya yarayan uyartı (fiziksel açıdan ilk uyartı ile şartlı tepkiyi yaratan uyartı aynıdır.)

—Sesbil. Yansız ünlü, yuvarlak olmayan, tınısı belirsiz, (çevriyazısı [a] biçimindedir) orta ünlü.

a. Dilbil. Nitelik ya da kipliği bir karşılaştırma ya da üstünlük ya da küçüklük derecesine ilişkin belirti içermeden, olduğu gibi dile getiren anlam derecesi (karşılaştırma ve üstünlük derecelerine karşıf olarak). || Yansız cins. s ;j

♦ sıf. ve a. Tarafsızlığı benimseyeli kiş) ya da ülke için kullanılır.