YAPRAKLI sıt.
1. Yaprağı olan bitki için kullanılır.
2. Say sıf. ya da nit. sıf. + yapraklı, yaprağı belirtilen sayıda ya da nitelikte olan bitki ya da kitap, defter vb. için kullanılır: Dört yapraklı yonca, iğne yapraklı ağaçlar. Kırk yapraklı, İnce yapraklı defter.
3. Tabakalardan oluşan, kat kat olan.

—Elektrotekn. Yapraklı çekirdek, Foucault akımlarını azaltmak amacıyla birbirinden yalıtılmış ferromanyetik levhalardan yapılmış çekirdek.

—Kim. Paralel yaprakçıklardan oluşmuş makromoleküllü bir maddenin yapısı için kullanılır. (Böyle bir yapıya ikiboyutlu yapı da denir. Makromoleküllü yapraklı bileşiklerin en çok bilinen örneği grafittir; birogra- fit kristalinde karbon atomları 3, 38 Â’lük aralıklarla üst üste sıralanan katmanlar biçiminde bulunur. Ayrıca molibden sülfür [MOS2] ve talk gibi kimi silikatlar ile mika gibi alüminosilikatlar da yapraklı maddeler arasında sayılabilir.)

—Mim. Yapraklı sütun, gövdesi oymalı yapraklarla bezeli sütun.

—Ormanc. Yayvan yapraklı ağaç, meşe, gürgen karaağaç, dişbudak gibi yayvan yaprakları olan ağaç. (Yaprak dökmeyen yayvan yapraklı ağaçlar da olabilir: mantar meşesi, pırnal.) || Yayvan yapraklı orman, reçineli orman karşıtı olarak yayvan yapraklı ağaçlardan oluşan orman.