YARIK a.
1. Bir cismin, toprağın yüzeyinde yarılma sonucu açılan çatlak, gedik, aralık: Bir yarığın dibi. Kapının yarığına gözünü dayayıp içeri baktı. Depremden derin yarıklar oluşmuştu.
2. ince bir çizgi biçiminde açılmış yara: Dudağının tam ortasında derin bir yarık vardı.

—Anat. Bir organın yüzeyindeki derin oluğa (akciğer, karaciğer) ya da aralığa verilen ad (kalburkemiği yarığı, kokusal yarık, gözkapağı yarığı, kamamsı kemik yarığı). || Bichat beyin yanğı,iki beyin yarımküresi ile ortabeyin arasındaki derin çukur.

—Bayınd. Akışla oluşan yarık,toprak bir baraj, bir şedde ya da bunların temeli boyunca su akışıyla oluşan iç erozyonun gittikçe büyümesi ve aşağı çığırda su kaçıran bir deliğe dönüşmesiyle ortaya çıkan ve yapının yıkılmasına yol açabilen arıza.

—Havc. ve Akışkan, mekan. Bir kanat ya da flapın üzerinde ayrılma oluşumunu geciktirmeyi sağlayan düzenek. (Bk. ansikl. böl.)

—Jeomorfol. Kama yank,eriyen gevrek malzemelerin buzul damarlarını doldurması (tundra poligonlan) sonucu, gevşek katmanlann, donmayla harmanlanma sürecine uğrayıp bozulmasından kaynaklanan olay. (Eşanl. BUZUL KAMASI.)

—Mat. çözlm. Başlangıcıyla bitimi çakışmış yol.

—Nöroanat. Beynin ya da beyinciğin yüzeyindeki değişik lopları birbirinden ayıran derin oluk. (Başlıca beyin yarıkları: Sylvius yarığı, iç’dikey yarık, dış dikey yarık ve kalkarin yarığıdır.)

—inş. ve Taşoc. Yank yüzey,kınlma yüzeyinde, taş blokunu yarmada kullanılan ka- malann yerleştirildiği olukların görüldüğü kesme taş yüzeyi.

—ANSİKL. Havc. ve Akışkan, mekan. Büyük konum açısında kullanılan bir kanadın ya da flapın çevresinde oluşan hava akımının ayrılmasını geciktirmek için, hücum kenarının arkasına, hava ipçiklerinin profil üzerine daha iyi "yapışmasını" sağlayan bir yarık açılır. Yarık, ayrıca, kanadın hücum kenarını bir flaptan ya da kanadın arkasına, flap ile kanat arasına yerleştirilmiş tutunma artırıcı flaplardan ayırmayı da sağlar. Yarık düşüncesi, ilk olarak fransız mühendis L. Constantin tarafından 1912'de denenmiştir.