YASAKÇI a.
1. Esk Muhafız, kavas.
2. Yöre Bir yeri koruyan, bekleyen kimse; bekçi, nöbetçi.

—Kur. tar. Osmanlılar’da taşra kulluklarında görevlendirilen yeniçerilere verilen ad.

—Osmanlılar'da Tanzimat'tan (1839) önce yabancı elçilikleri koruyan yeniçeri neferlerine verilen ad.

♦ sıf. Yasaklar koyan bir kimse ve bu kimsenin tutumu için kullanılır: Yasakçı bir anlayışın ürünü olan yasalar.