YATIK sıf.
1. Bir düzleme, bir çizgiye göre eğik duran, dik olmayan bir şey için kullanılır.
2. Çok beklediği için dayanıklılığını yitirmiş olan: Yatık kumaş.
3. Çevrilmiş, devrik olan: Yatık yaka.

—Bot. Toprağa yatmış olan saplara denir (örneğin kavunun sapları yatıktır). [Eşanl. SÜRÜNGEN.] || Sap taslağı çeneklerin kenarına dayanan eğri embriyonun çeneğine denir. || Yatık saplı, kasıkotu, kuşekmeği, madımak gibi, saplan yerde yayılan, ama ekkök salmayan bitkilere denir.

—Denize. Diğerine göre daha ağır olan bordası üzerine meyletmiş bir gemi için kullanılır.

—El sant. Yatık Buhara iğnesi, bir tür tutturma iğnesi. (Kordon, sim, sutaşı, harç vb.'nin tutturulmasında kullanılır. Deseni oluşturan kordon, sim vb.’yi iplikle eşit aralıklar bırakarak tutturup ikinci sırada bunların ortasına gelecek biçimde aynı işlemi yineleyerek yapılır.)

—Hat. Yatık yazı, sağdan sola doğru eğik olan yazı.

—Tarım. Yere yatay durumda bulunan ve bu nedenle biçilmesi zorlaşan ekine denir.

—Ferz. Yatık yaka, oyuk kısmı giysinin boyun açıklığına denk gelen ve düz olarak oturan yaka. || Yatık pili, kıvrımın sağına ya da soluna yatırılan pili.

—Yerbil. Yatık kıvrım, eksen düzlemi yataya çok yakın olan kıvrım.

♦ a. Yörs. Yayvan su kabı.

—Dökme. Çözgüsü yün, atkısı pamuk ipliğiyle dokunmuş bir tür kumaş.