YAVUZ sıf.
1. Esk. Kötü, fena: Her kim yavuz iş görse eliyle döndersun (Kitab-ı Güzide, XV. yy.).
2. Esk. Güçlü, çetin, yaman: Ol bir yavuz canavardır (Dede Korkut kitabı, XIV. yy.). Yavuz hırsız ev sahibini bastırır (atasözü).
3. Yörs. iyi, güzel huylu kimse için kullanılır.