YEMLİK

1. Ahır ya da ağıllarda, kümeslerde, kafeslerde vb. hayvanlara yem konan yer ya da kap.
2. Rüşvet; arpalık:
3. Karşılıksız yarar sağlanan yer ya da kimse: Burasını bir yemlik haline ge tirmiş, gereksiz bir sürü insanla doldurmuştu.
4. Arg. Kumarda kandırılıp parası alınan kimse.

—Kırs. inş. ikili yemlik, ağılın ortasına yerleştirilen ve iki tarafından da yararlanılabilen yemlik.

—Tarım mak. Otomatik yemlik, evcil hayvanların otomatik olarak beslenmesini sağlayan aygıt. (Otomatik yemliğin çok kullanılan tipi, bir besin [tane granüle, un] deposunun altına konan ve hayvanlar istediği zaman yemi salıvererek onların beslenmelerini sağlayan bir tekneden oluşur; besinler kendi ağırlıklarıyla yavaş yavaş depodan yemliğe dökülür Bu da yemin ziyan olmasını önler.)

—Zootekn. Kafesli yemlik, hayvanlar arasından çekip yemek zorunda kalsınlar diye aralıklı dikine çubuk ya da borulardan yapılan ve arkasına kuru ot doldurulan yemlik.

♦ sıf. Yem olarak kullanılmaya elverişli, yem olarak ayrılan: Yemlik ot.