YENİLİKÇİ sıf. ve a. Yenileştiren, yenileştirme, yenilik yanlısı olan kimse için kullanılır: O tarihin gördüğü en kararlı yenilikçilerden biriydi.

♦ sıf. Yenilik getiren, yenileştiren bir şey, bir kimse için kullanılır: Yenilikçi bir program. Yenilikçi bir padişah. Yeni lisan, Ömer Seyfettin ve arkadaşlarının Genç kalemlerde (Selanik, 1911) başlattığı türkçecilik hareketi. İstanbul türkçesini temel alıyor; türkçe karşılığı bulunan arapça, farsça sözcüklerin, edatların, arap ve fars kurallarına göre tamlamaların bırakılmasını öngörüyordu. Cenap Şahabettin, Yakup Kadri (Karaosmanoğlu), Fuat Köprülü gibi yazarların bu görüşlere karşı çıkması uzun tartışmalara yol açtı. Yeni lisan anlayışı Milli* edebiyat akımının dil konusundaki görüşüne temel oldu ve savunduğu ilkeler hızla gerçekleşti.