YENMEK g. f.
1. Bir ülkeyi, bir ulusu, bir orduyu yenmek, silah gücüyle ona boyun eğdirmek, savaşta ona karşı üstünlük sağlamak, savaşı kazanmak: Sayıca üstün bir düşmanı yenmek. Yavuz Sultan Selim Mercidabık'ta Memluklar’ı yendi.
2. Bir rakibi, bir ekibi yenmek, herhangi bir karşılaşmada, yarışmada, oyunda ona üstün gelmek, onlara üstünlüğünü kabul ettirmek, onu alt etmek: Bir arkadaşı tavlada, satrançta teniste vb. yenmek. Takımımız, güçlü rakibini açık farkla yendi.
3. Bir güçlüğü yenmek, onu aşmayı, üstesinden gelmeyi başarmak: Öğrenim hayatında karşılaştığı bütün güçlükleri azmiyle yendi.
4. Bir şeyi (soyut) yenmek, bir engel olarak görülen kişisel bir eğilimi, bir duyguyu tutmak, bastırmak, onu ortaya koymaktan kendini alıkoymak: Bu tembelliğini artık yenmelisin. Tehlike karşısında duyduğu korkuyu yenmek. Öfkesini yenmek.
5. Bir hastalığı yenmek, onu ortadan kaldırmak, yok etmek: Yakalandığı onulmaz hastalığı yendi. Tıptaki son gelişmeler sayesinde bu salgını da yeneceğiz.

♦ yenilmek edilg. f.
1. Bir savaşta, bir yarışta vb. başarısızlığa uğramak, kaybetmek, mağlup olmak: Yenilen rakibini teselli etmek.
2. Bir şey karşısında güçsüz, çaresiz kalmak, yenik düşmek; mağlup olmak: Hayata yenilmek.
3. Yenilmez, çok güçlü, yenilmesi, alt edilmesi çok güç.

♦yenlşmek işt. f. Birbirini yenmek (genellikle olumsuz anlamda kullanılır): Bir türlü yenişemeyen güreşçiler.