YERSİZ sıf.
1. Barınacak, kalacak yeri olmayan bir kimse için kullanılır: Yersiz, kimsesiz kalmak.
2. Yerinde olmayan, uygun düşmeyen, anlamsız bir söz, bir davranış için kullanılır: Yersiz bir önlem.
3. Yersiz yurtsuz, barınacak, oturacak yeri olmayan: Yabancı bir ülkede yersiz yurtsuz kaldım.