YIKICI sıf. Bir şeyin zarar görmesine, bozulmasına, yıkıma uğrayıp ortadan kalkmasına yol açan kimse ya da şey için kullanılır; tahripkâr: Her şeye karşı koyan yıkıcı bir tutum. Yıkıcı bir eleştiri. Yıkıcı girişimler.

—Bot. Çok güçlü gelişmesiyle yeni bir topluluk oluştururken daha önce var olan bir bitki topluluğunu yok eden bitkiye denir. (Sözkonusu bitki yeni topluluğun kurucusu sayılır.)

—Ed. iğneleyici, tehlikeli ve zararlı bir yaklaşımda olan: Yıkıcı eleştiriler.

—Patol. Bir dokunun, bir organın tahribine neden olana denir.

♦ a.
1. Devleti, toplumsal düzeni vb yıkmaya çalışan kimse; bölücü: Hükümeti devirmeye çalışan yıkıcılar.
2. Yıkımcı, yıkmacı.