YILANCIK

—ANSİKL. Bir zamanlar, zayıf dirençli bazı kişilerde (ihtiyarlar, diyabetikler, alkol bağımlıları) sık görülen ve ağır bir hastalık olan yılancık, bugün çok seyrek rastlanılan ve tedavi edildiği takdirde hemen hemen her zaman gidişini iyicil tamamlayan bir hastalık olmuştur. Şimdiki tek sorun, ağır olmaktan daha çok üzücü olan, ikide bir nükseden biçimleridir. Yılancık, her zaman A grubu bir streptokoka (beta hemolitik) bağlı bir enfeksiyondur. Mikroplar altderiye bazen göze görünen (yara, ülser), çoğu zaman da ortaya çıkarılması zor bir kapıdan girer.
Yüzdeki yılancık en sık görülenidir. Başlangıcı birdenbire 40° yüksek ateş ve titremedir. Çoğu zaman yavaş yavaş yayılan, şarap kırmızısı renginde bakışımlı bir plak görünür. Çevresi belirgin bir kıvrımla sınırlanmıştır, iltihabın tüm belirtileri görünür; ağrı, şiddetli ödem, kırmızılık, yerel ısının yüksekliği. Antibiyotiklerin (penisilin, makrolitler) etkisiyle hastalık hızla iyiye yönelir.
Yılancık, başka yerlerde, özellikle bacaklarda da görülebilir. Nükseden yılancığa gelince, farkına varılmamış bir diyabeti ya da bir streptokok odağını (diş, bademcik, sinüs) aramayı gerektirir. Ne yazık ki, bu araştırma çok zaman bir sonuç vermez.