YİĞİT sıf.
1. Güçlü, yürekli, cesur bir kimse için kullanılır; kahraman, alp: Yiğit askerler
2. Düşüncelerini açıkça söylemekten çekinmeyen bir kimse için kullanılır; mert, gözüpek: O yiğit bir adamdır, düşündüğünü çekinmeden yüzüne söyler.

♦ a.
1. Genç erkek, delikanlı: Köyün yiğitleri toplanıp bir araya gelmişler.
2. Kişi: Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır (atasözü).
3. Yiğit hoş, yancık boş, genç bir kimsenin yiğit ve iyi biri olduğunu, ancak parası bulunmadığını anlatmak için söylenir.