YÖNLÜ sıf.
1. Yönü olan ya da belirtilen nicelikte yönü olan.
2. Çok, tek sözcükleriyle, taraflı; görünümlü: Çok yönlü bir sorun. Tek yönlü bir sevgi.
3. Halk. Uygun: Yönlü bir söz.

—Elektroakust. Yönlü hoparlör, belirli doğrultularda çok daha yüksek bir akustik enerji yayan hoparlör. || Yönlü mikrofon, yanıtı, gelen akustik dalganın bir ya da birçok doğrultusu için bir maksimum gösteren mikrofon.

—Geom. Yönlü açı, İKİLİ açısının eşanlamlısı. (Buna karşılık olan kümet ile gösterilir. Bu adı kullanmanın sakıncası vardır, çünkü bu kavram hiçbir halde karşılaştırma uzayının yönüne bağiı değildir, ama yalnızca dönme kavramına bağlıdır.) || Yönlü doğru parçası, çiftnokta'nın eşanlamlısı. || Yönlü üçgen, nokta üçlüsü. || Yönlü yay, üzerinde parametrelenmiş yaylardan oluşan iki eşdeğerlik bağıntısının tanımlandığı geometrik yay; bu bağıntılardan her birine değişik bir işaret verilir.