YÜKSÜK a.
1. Dikiş dikerken, iğnenin parmağa batmadan irilebilmesini sağlamak için ortaparmağa takılan, ucu kapalı kesik koni biçimindeki metal ya da plastik koruyucu.
2. Yüksük kadar, oldukça az miktarda, pek önemsiz. || (Bir şeyi) yüksükle ölçmek, onu esirgemek, çok az vermek.

—Bot. Bitki köklerinin ucunu örten kısım. (Dış kısmından dağılarak ve iç kısmından yeniden oluşarak koruyucu bir rol oynadığı sanılmaktadır.)

—Denize. Yelkenci yüksüğü, yelken dikme, yamama ya da gradin halatını yelken yakalarına tutturmada kullanılan ve yelkencinin avuç içini tamamen saran demir plaka; yelkene batırılacak iğne bu plakaya tutturulur.

—El sant. Hasır örme yüksüğü, hasır, özellikle hint kamışı dallan örmeye yarayan, ucu çıkıntılı, dikiş yüksüğü biçimli küçük alet.

—Elektrotekn. Yalıtkan yüksük, elektrik kablolarının döşenmesi sırasında, ekran- lanmış bir iletkenin uçlarını, kablo özlerine geçiş bırakarak tıkamaya yarayan, uygun biçimli yalıtkan parça.

—-Nük. müh. Reaktöre sokulacak kontrol çubuklarını ya da çeşitli düzenekleri içeren bir ucu kapalı boru.

—Saraçl. Saraçların dikiş dikmede kullandığı, ucu açık D harfi biçimli metal halka. || YûksCık kayışı, yüksüğe geçirilen kendi üstüne katlanmış deri şerit.