VAKA a. (ar. vatf'a).
1. Olay, hadise: Bu vaka hepimizi üzdü
2. Olgu.

—Esk. Vaka nüvis -> vakanüvİS.

—Tar. Vakai-fil FİL VAKASI. || Vakai hayriye . || Vakai Timur, Timur’un Sivas kentini yıkıma uğratması (1400) ve Ankara savaşı’nda (1402) Yıldırım Bayezif i yenerek tutsak almasıyla sonuçlanan olaylara osmanlı ve memluk kaynaklarında verilen ad. || Vakai vakva- kiye

—-Tıp Belirli bir kişide bilinen bir hastalığın ortaya çıkması.