VAKIA a. (ar. vuku”dan vâkı'â). Olgu: Kimsenin inkâr edemeyeceği bir vakıa.
—Esk.
1. Rüya, hayal.
2. Savaş, kavga.
♦ bağl. Gerçi, ise de: Vakıa, güç bir durumdayız ama her şeyi halledebiliriz.
Vakıa suresi, Kuran'ın 56. suresi. 96 ayettir. Mekke’de inmiştir. Adı, ilk ayette geçer.
Kıyametin kopması sırasında meydana gelecek olağanüstü olayları anlatan ayetlerle başlayan surete ashab ülyemin denilen ve amel defterleri sağ yanlarından verilecek olanların ahrette kavuşacakları nimetler ile ashab ül-şimal'in, yani amel defterleri sol yanlarından verilecek olanların uğrayacakları azap ve buna neden olan kötülükleri açıklanır. Allah'ın varlığının, birliğinin ve üstün gücünün kanıtlarını ortaya seren ayetlerle süren surede Kuran'ın kutsal bir kitap olduğu ve onu ancak temiz (aptesli) olanların ellerine alabilecekleri belirtilir. Sure iyilere selam okuyan, kötülerin cezalarını özetleyen ve Allah'ın yüce adlarını tespih etmeyi buyuran ayetlerle son bulur.
Kaynak: Büyük Larousse