VAN DER GOES (Hugo), flaman ressam (Goes, Zeeland ?, 1435-1445 arası- Auderghem 1482). Gentli Justus'un dostuydu, 1467'de onun yardımıyla Gent guildine girdi ve 1474-1475'te bu guildin başına geçti. Adı birçok kez, Brugge ve Gent’te yaptığı süsleme çalışmaları dolayısıyla XV. yy. sonu arşivlerinde anılmaktadır. 1478’de, Soignes ormanındaki Auderghem’de bulunan Roode Kloster manastırı’na girdi. Orada büyük bir coşkuyla çalıştı ve AvusturyalI Maximilian tarafından ziyaret edildi. Köln'e yaptığı bir yolculuktan döndükten sonra, aklını yitirdi (1481) ve bundan sonra ancak delilik krizleri arasında resim yapabildi. Yapıtları henüz tümüyle aydınlığa kavuşturulmamış olmakla birlikte sıkıntılı bir ruha tanıklık eder. Çok yoğun renk tonlarından (kırmızı, soğuk mavi) oluşan gölge ve ışık karşıtlıklarının görüldüğü panoları, anıtsallık zevkini yansıtır ve tiyatro etkilerinin izlerini taşır. Aşırı gerçekçilik, ideal soyutlaştırmalarla birleşir. Özgün buluşları ve yoğun deseniyle her zaman çarpıcı olan, garip ama aynı zamanda güçlü, taşkın ya da korku içinde donmuş bir dünya söz konusudur. Van der Goes'in başyapıtı, Mediciler’in Brugge'deki temsilcisi Tommaso Portinari için 1475-1478’e doğru gerçekleştirdiği ve bugün Uffizi müzesi'nde bulunan Çobanların tapınması adlı büyük üçkanatlıdır. Portinari tarafından S. Maria kilisesi'ne armağan edilen yapıt, üç çoban figürünün popüler gerçekçiliği ve anlatım çeşitliliğiyle, bağışçıların portrelerinin zarifliğiyle ünlenmiştir. Sanatçının gücü, Brugge müzesi'ndeki Meryem’in ölümü, Berlin-Dahlem’deki Müneccimlerin tapınması ve Çobanların tapınması, Venedik Correr müzesi’ndeki küçük Çarmıha geriliş ve, ilk günah ile Çarmıhtan indıril- me'nin canlandırıldığı Viyana'daki küçük bir ikikanatlıda aynı biçimde belirgindir.