VAN T HOFF (Jacobus Henricus), hollandalı kimyacı (Rotterdam 1852 - Berlin 1911). Bonn'da, daha sonra da Paris'te VVurtz'un laboratuvarında çalıştı, Utrecht’ te, Amsterdam'da, Berlin'de (1896) dersler verdi. Le Bel ile birlikte, stereokimyanın kurucusudur; maleik ve fumarik asitler arasındaki farkı yorumlamak için çifte bağlı bileşiklerin sistrans izomerliği tasarımını ileri sürdü. 1874'te, bakışımsız bir karbonu bulunan tüm bileşiklerin polarılmış ışığı etkilemesinden yola çıkarak kimyasal cisimlerin optik özellikleri ile yapıları arasında var olan ilişkiyi ortaya koydu. 1884'te, derişimlerin. ve sıcaklığın fiziko- kimyasal dengeler üzerindeki etkisini göstererek kimya kinetiğinin temellerini attı. 1886'da, çözeltilerle gazların benzeşimi düşüncesini açıkladı ve geçişme basıncı üstüne bir kuram geliştirdi; bu kurama dayanılarak tonometri, kaynamaölçüm ve donmaölçümün yasaları bulundu (1901 Nobel kimya ödülü.)