VASITA a. (ar. vâsıftan vâsıta).
1. Taşıt: Kara nakil vasıtaları. Bir vasıtaya binmek
2. iki kişi ya da taraf arasında bağlantı kuran, araya girip anlaşma, uzlaşma sağlayan kimse; aracı: Siz vasıta olmasaydınız onlarla anlaşamazdık.
3. iki şey arasında bağlantı kuran, aracı olan şey: Haberleşme vasıtaları.
4. Alet, araç: Tarımda kullanılan vasıtalar.
5. Bir kimse ya da bir kuruluş vasıtasıyla, onun aracılığıyla, yardımıyla, desteğiyle: Bir akrabaları vasıtasıyla oğullarına iş buldular.

—Ed Vasıta beyti, terkibı bent ve terciı bentte terkibhane ve tercihane denilen kıtalardan sonra gelen bağlama beyti. (Terkibi bendin her bendinde vasıta beyti değişir; tercii bentte aynı kalır.)