VEDİA a. (ar. vedir 'den vedfa). Esk.
1. Emanet, saklanmak üzere bırakılan şey: "Kapandıkları evlerde âdeta birer vedia hükmünde bulunurlardı" (Ahmet Rasim).
2. Vediat-ullah, Allah’ın emaneti; ruh, can.

—Huk. EMANET'in eşanlamlısı.

—isi. huk. Bir kimseye saklanması için bırakılan mal.