Afrika'nın Askeri Tarihi
MsXLabs & Büyük L.

Süveyş kanalının yeniden hizmete girmesinden (1975) sonra da Avrupa petrolünün bir bölümünün Cape yoluyla transit taşınması sürdürüldüğü için, Güney Afrika Cumhuriyeti'nin stratejik önemi büyüktür. Hükümet, dışta (Hint okyanusu’nda sovyet gücünün artması) ve içte (zenci sorunu nedeniyle), gün geçtikçe tehlikenin arttığının farkındadır. Güney Afrika Cumhuriyeti BM'nin silah satımına koyduğu ambargolar (bu ambargolara İngiltere 1964'ten bu yana, hükümet değişikliklerine göre az ya da çok, Fransa ise 1974'ten bu yana tam olarak uymaktadır) nedeniyle, siyasal yalnızlığının yanı sıra, askeri açıdan da yalnızdır. Pretoria hükümeti bu yüzden, ülkeyi güçlü ve çağın koşullarına uygun silahlarla donatmayı kendi olanaklarıyla gerçekleştirmeye çalışmakta, ama çabası, asker sayısını artırmakla ve askeri donatımın yenilenmesiyle sınırlı kalmaktadır. Güney Afrika Cumhuriyeti'nin savunma bütçesi 1979'da 2,23 milyar doları (yani gayrisafi yurtiçi hasılanın % 5'ini) bulmuştur. Sürekli silah altında bulundurduğu asker sayısı 63 000'dir (her erkek iki yıl zorunlu askerlik hizmeti yapmaktadır). Bu kuvvet, sekiz yıl süreyle her yıl 30 gün silah altına alınan-yedeklerin oluşturduğu Citizen Force'a bağlı 100 000 kişinin çağrılmasıyla çabucak büyüyebilmededir. Ayrıca, ülke savunması için eğitilmiş sivillerden oluşan 90 000 kişilik bir de komando kuvveti vardır. Kara kuvvetleri, 9 bölge komutanlığına ayrılmış 15 alaydan oluşur. 250 İngiliz Centurion tankı, patentle ülkede üretilen 1 600 AMl Panhard tankı ve gelişmekte olan silah sanayisinin ürettiği 500 hafif zırhlı araçla donatılmıştır. Deniz kuvvetleri, 1 000 tonluk üç denizaltı (1972'de Fransa'dan alınmıştır), 2 eski destroyer ve 20 kadar çeşitli gemiden oluşur. Hava kuvvetleri, 400 kadar savaş uçağı (70'i fransız yapımı Mirage III) ve büyük bölümü fransız yapımı 170 helikopteri kapsar. Silahlı kuvvetler bütünüyle beyazlardan oluşmuştur. Bununla birlikte, 1978'de melezlerden oluşan bir alay da kurulmuştur.