VERTEKS a. (lat. vertex, -icis, en yüksek tepe). Antropol. işitsel yollar ve sol göz- çukurunun alt sınırı Frankfurt düzlemi denilen aynı yatay düzlem üzerinde oldukları zaman, kafatası ya da kafanın en yüksek noktası.

—Böcbil. Böceklerde, alnın arkasıyla iki gözün üst bölümü arasında bulunan kafa bölgesi.

—Jeod. Bir dönme yüzeyine çizilmiş bir eğrinin maksimum enlem noktası. (Bir dönme elipsoiti üstünde jeodezik bir çizginin vertekslerinin geometrik yeri bir koşuttur.)