VİETE (François), transız matematikçi (Fontenay-le-Comte 1540 - Paris 1603). 1560'ta hukuk öğrenimini bitirdi, 1571'de Paris krallık mahkemesi'nde avukat oldu, Henri III tarafından Bretagne mahkemesi danışmanlığına getirildi (1573), 5 yıl tüm görevlerinden uzaklaştırıldıktan sonra Paris mahkemesi'ne savcı (1580) ve danışman olarak atandı (1598). Birlik savaşları sırasında ispanyollar ve italyanlar’ın birbirine gönderdiği gizli mesajları çözdü. Henri IV 1602'de onu görevlerinden aldı. Catherine de Parthenay'nin öğretmenliğini yaparken ilk bilimsel çalışmalarını kaleme aldı. Tüm araştırmaları gökbilimle ilişkiliydi: Canon mathematicus (1579), trigonometrik fonksiyonların dakikalık değerlerini veren bir tablodur; Harmonicon coeleste yayımlanmadı ve Ptolemaios'un görüşlerine uygun olarak hazırladığı bu çalışmasında Viöte, Kopernik varsayımının geometrik bakımdan geçersiz olduğunu ortaya koydu. Cebirde simgeleri kullandı ve bunu geometriye uyarladı. Hem bilinen (ünsüzler) hem de bilinmeyen (ünlüler) nicelikleri göstermek için harfleri kullandığı İn artem analyticem isagoge (1591) adlı yapıtında lojistiğin temellerini attı; homojenlik yasasını ve hesaplama kurallarını sayılara ve büyüklüklere uyguladı. Vıöte ayrıca, sayısal denklemlerin köklerine ilişkin bir yaklaştırma yöntemi, katsayılarla kökler arasındaki ilişkileri, kübik denklemin geometrik çözümünü ve bir yayla, onun katları arasındaki trigonometrik bağıntıları verdi, T nin en eski sonsuz ifadesi olan, bağıntısını ortaya koydu.