VİKAYE a. (ar. vikaye). Esk.
1. Esirgeme, koruma: "Matlub ise yarini vikaye / Tard et beni âlemi bekaya" (A. H. Tarhan).
2. Bir hastalığı önleyici tedbir alma, yayılmasını ya da ilerlemesini önleme
3. Vikaye etmek, korumak; hastalığın önüne geçmek.
4. Vikayei namus, namus, şerefi koruma.

—Esk. dilbilg. Vikaye harfi, kaynaştırma harfi; koruyucu ünsüz.