VİLLON (Gaston DUCHAMP. Jacques), transız ressam (Damville, Eure, 1875 - Puteaux 1963), M. Duchamp'ın ve R. Duchamp-Villon'un kardeşi. Genç yaşta gravüre ilgi duydu, Montmartre çevresinden etkilendi (1894'te Pariste yerleşmiş ve Cormon'un atölyesine gidip gelmeye başlamıştı), önce birçok deseni ( Courrier français, le Bire, l’Assiette au beurre vb’de), daha sonra afişleri, taşbaskıları ve gravürleri yayımlandı. 1908-1910'dan sonra gravürlerinde ve resimlerinde (Baymond Duchamp-Villon’un portresi, 1911, Ari moderne ulusal müzesi, Paris), biçimlerin (Genç kadın, 1912, Museum of Art, Philadelphia) ve devinimin (Yürüyen askerler, 1913, Ari moderne ulusal müzesi, Paris) sentetik bir görünümüne yol açan bir yalınlaştırma sürecine girişti. Kübizm ve fütürizme yakın olan bu arayışlar, Altın oran grubu'na (ya da “Puteaux grubu"; 1911-12'de Duchamp-Villon, Lâger, Gleizes, Metzinger vb. ile kuruldu) özgü yöntemli bir kesinliğe dayanır. Gerçekliğin arıtılmasına dayanan bu anlayış Villon’u Birinci Dünya savaşı'ndan sonra renkli düzlemlerden oluşan hemen hemen soyut nitelikte kompozisyonlara götürdü (Benkli perspektif. 1922, Yale Üniversitesi; Pencereler, 1932-33, özel kol). Soyutlama -Yaratma grubu'na katılmasına karşın, arı soyutlamadan kaçındı ve 1935’ten sonra gerçeğe göndermelerin (manzaralar, figürler) geometrik düzlemlere, güç çizgilerine ve renk titreşimlerine bağlı olduğu bir resim sanatına yöneldi (Marcel Duchamp'ın portresi, 1951, Sonja Henie vakfı, Oslo). Kitaplar için gravürleri (Architectures, Valöry’nin Eupalinos'unun hazırlık baskısı, 1921; Hesiodos'un işler ve günledi, 1962), duvar halısı ve vitray (Metz katedrali, 1957) çalışmaları da vardır.