VİRA be. (ital. vira; virare, kendi etrafında dönmek'ten). Durmadan, aralıksız.

♦ ünl. Denize. Irgat, maçuna ya da palangaları çalıştırmak için verilen komut.

—a. Denize. Vira etmek, çekmek, kaldırmak, çevirmek. || Bocurgatı vira etmek, bir tekneyi karaya çekerken, palanga sisteminin tirentisini ya da çekme sapanının halatını bocurgata vurarak, bocurgatı çalıştırmak. || Demiri vira etmek, demir, üzerinde yatan bir gemide, yola çıkmadan önce demiri ve denize kaloma edilen zinciri demir ırgatı yardımıyla toplamak. || Halatı ya da zinciri vira etmek, bir halatı ya da zinciri bocurgat ya da ırgat yardımıyla germek ya da çekmek.