VİTTORİO-EMANUELE II (Torino 1820 - Roma 1878), Sardinya kralı (1849 -1861), sonra da İtalya kralı (1861-1878). Carlo Alberto'nun oğluydu. Novara felaketinden (23 mart 1849) ve babasının tahttan feragat etmesinden sonra kral oldu. Avusturya karşısında boyun eğmek zorunda kaldı. (Milano antlaşması, 1849). Bununla birlikte, Carlo Alberto'nun koyduğu Anayasa'yı kaldırmayı reddetti. Bu davranış ona, halkın saygısını kazandırdı. Torino parlamentosu’yla uzunca bir mücadeleye girdikten sonra, Başbakanlığa Cavour’un atanması, Vittorio-Emanuele’nin hükümdarlık düşüncelerinde değişiklikler yarattı. Çoğunlukla bakanın iç siyasetiyle uyuşmazlığa düşen kral, kendi dış siyasetini ve İtalya'nın birliği için mücadelesini sürdürdü. Fransız desteği sayesinde, 1859’da Avusturya'ya karşı direndi ve Lombardia'yı (Zürich, kasım 1859), Romagna, Parma, Modena ve Toscana’yı geri aldı. Nice ve Savoia'nın Fransa’ya geçmesinden sonra Vittorio-Emanuele, kendi yararına, İtalyan birliğini gerçekleştirdi (iki Sicilya, Marche, Umbria) ve İtalya kralı oldu (14 mart 1861). Cavour’ un ölümünden (1861) sonra, bakanlan Ricasoli ve Rattazzi’ye kişisel iktidarını birçok kez kabul ettirme girişiminde bulundu ve Venezia (1866) ile Roma'nın (1870) ülke topraklarına katılmasıyla, Avrupa'nın güçlü devletlerinden birinin hükümdarı oldu ( SAVOİA hanedanı devletleri, İTALYA).