VÜKELA çoğl. a. (ar. vekilin çoğl. vükela). Esk.
1. Bakanlar; vekiller: "Öyle bir kurulur, yerleşir ki yeni bir vükelâ buhranına kadar mevkiini muhafaza edeceğine emindir" (R. H. Karay).
2. Vukelayı deavi, dava vekilleri; avukatlar. || Vükelayı devlet, bakanlar kurulu, kabine. || Vükelayı fiham, büyük itibarlı vekiller. || Vükelayı hazıra, görevdeki bakanlar: "Elhasıl bu Islahat Fermanından dolayı milleti islamiye dilgîr olarak vükelayı hazırayı fase ve mezemmet eder oldular" (Cevdet Paşa, XIX. yy.).

—Esk. ulaş. Vükela vapuru, OsmanlIlar' da XIX. yy.'ın ikinci yarısından imparatorluğun sonuna kadar nazırlarla üst düzey devlet görevlilerinin bindikleri özel vapur, (Bu vapur, yaz aylarında Boğaziçi'ne yazlığa çıkan nazırları ve öteki üst düzey devlet görevlilerini sabahları belli iskelelerden alarak Sirkeci iskelesine getirir, akşamları Sirkeciden kaldıkları iskelelere götürürdü. Nazırlar, vapurun yan kamaralarında otururlardı.)