ÜLKE a.
1. Bir ulusa ait, coğrafi bir bütünlük oluşturan ve sınırlarla belirlenmiş topraklar; memleket: Yabancı ülkeleri gezmek. Ülkesini savunmak.
2. Devlet: Kapitalist ülkeler. Doğu bloku ülkeleri. Üçüncü Dünya ülkeleri.
3. iklimi, verimliliği vb. özellikleri bakımından ele alınan bölge; memleket: Sıcak ülkeler. Bu kurak ülkelerde geçim koşulları çok ağırdır.
4. Bir tamlayanla, bir şeyiyle özellik kazanan bölge, kent, memleket; vatan: Burası bir şarap ülkesi. Müzik ülkesi. Özgürlük ülkesi.
5. Bir ülkede yaşayanların, bir ulusun ekonomik ve toplumsal güçlerinin tümü: Cumhurbaşkanı tüm ülkeye sesleniyor. Bir ülkenin kalkınması.
6. Ülke açmak, savaşarak bir ülkeyi almak, fethetmek. || Ülke çapında, bütün ülkeyi içine alacak biçimde.

—Postc. Ülke kodu, mektuplar ve öteki posta gönderileri üzerine alıcı adresiyle birlikte gideceği ülke adının önüne göndericiler tarafından yazılan numara. (Türk posta kodu beş rakamlıdır.) I| Uluslararası otomatik telefon görüşmelerinde şehir kod numarası ve abone numarasından önce çevrilmesi gereken her ülkeye verilen numara.

—Tar. Deniz ülkesi, bataklıklanyla ayaklanmacılar için bir barınak oluşturan, Basra körfezi yakınlarındaki Aşağı Mezopotamya bölgesi. (Burası Urukuga hanedanının [İ.Ö. 1735'e doğr. 1530] ve Bit-Yakin Kaidelilerinin [İ.Ö. IX.-VII. yy] topraklarıydı.)

—Uluslarar. huk. Bir devletin egemenlik hakkını kullandığı yeryüzü parçası. (Coğrafya bakımından bir bütünlük gösterebileceği gibi, ayrı ayrı parçalardan da oluşabilir. Coğrafya
bakımından nasıl olursa olsun, uluslararası hukuk bakımından devletin ülkesi, tek bir bütün sayılır.)