ÜMİT

a. (fars. ümid).
istenen bir şeyin gerçekleşeceğine inanmaktan doğan ferahlatıcı güven duygusu; bu duyguyla bağlanılan kimse ya da şey. (umut)

—Esk. Ümit-bahş, ümit veren. ll Ümit -bahşa, ümit verecek biçimde. ll Ümit -beste, ümitlenmiş. ll Ümitgâh, ümitgeh, umut bağlanan yer, makam. ll Ûmit-var, umutlu.

—Dilbil. Eskiden şiirlerde ümmid biçiminde de kullanıldığı görülür.