ÜST DİL a Dilbil. Bir doğal dili betimlemek için kullanılan özel dil. (Bk. ansikl.
böl.)

—Mant. ve Bilş. Bir başka dili betimleyen dil. (Programlama dilleri Backus notasyonu türünden üstdiller yardımıyla sağlam ve eksiksiz bir biçimde betimlenir.) [Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL Dilbil. L. Hjelmsler gibi, doğal dilin anlatımı (gösteren) ve içerik (gösterilen) düzlemlerinde eklemlendiği kabul edilirse üstdil, içeriği dil olan bir dil olarak tanımlanır. Başka bir deyişle, üstdilin anlatımının içeriği, doğal dilin anlatım ve içerik düzlemleridir. Bu, doğal dilin (ya da konu dil) yapısını ve işleyişini betimlerken kullanılan dilbilimsel söylemin özelliğidir. Bu söylem, hem bu amaçla oluşturulmuş terimleri, hem de konu-dilden aktarılmış, ancak tüm bulanıklıklardan arındırılmış terimleri içerir. Üstdilin sözdizimıyse konu dilinkiyle aynıdır; yani sözkonusu olan ikincil bir dildir. Üstdil de üçüncü bir dil taralından betimlenirse dillerin bir aşamalandırılması ortaya çıkar,

—Mant. "Üstdil" deyiminin tümüyle göreli bir anlamı vardır, çünkü bir D dilini bir D' üstdili yardımıyla incelediğimiz gibi, D' dilinin özelliklerini de D" gibi daha yüksek düzeyde bir üstdilde inceleyebiliriz. O zaman D' dili, D" diline göre bir konu dili olur. Genellikle bir D' üstdili D konu -dilinin bütün formüllerinden başka bu formüllerin adlarını da içine alır. Demek ki üstdil konu-dllin bir üst kümesidir.