ULUFELİ sıf. ve a. (ar. 'ulufe'den). Kur. tar.
1. OsmanlIlarda devletten maaş aldıkları için yeniçeri askerine "maaşlı” anlamında verilen ad.
2. Ulufeli acemi, OsmanlIlarda yeniçeri yetiştirilmek üzere seçilip toplanan gençlere verilen ad. ( ACEMİ OCAĞI.) || Ulufeli çavuş, Divanı hümayun çavuşlarından toprak dirliği olanlara verilen ad. (Dİvan'i hümayun ça VUŞLARI.) || Ulufeli müteferrika, OsmanlIlarda saray müteferrikalarından toprak dirliği olanlara verilen ad. ( MÜTEFERRİKA.)