UTANÇ a.
1. Onurun, şerefin incinmesinden kaynaklanan alçalma, küçülme duygusu; onursuzluk, yüzkarası: Bu ailemiz için büyük bir utanç.
2. Yakışıksız bir davranışta bulunduğunun bilincine varan, bundan pişmanlık duyan ya da başkalarının olumsuz eleştirilerine uğrayacağından korkan kimsenin duygusu; Yaptığından hiç de utanç duymuyordu. Utancını gizlemeye çalışmak. Utancından kıpkırmızı olmak.
3. Utanç duvarı, ikinci Dünya savaşı'ndan sonra Doğu ve Batı Berlin’i ayırmak için yapılmış olan duvara Batılılar'ın verdikleri ad. || Utancından yerin dibine geçmek, çok utanıp gizlenecek yer aramak: Beni bu durumda görünce utancından yerin dibine geçtim.