UYKULU sıf.
1. Uyku sersemliğini henüz üstünden atamamış ya da gözleri uykudan ağırlaşmış kimse ya da bu durumu yansıtan göz için kullanılır: Sabahın erken saatinde işlerine giden uykulu işçiler. Uykulu gözler.
2. Uykulu uykulu,
uyku sersemliğini henüz üstünden atamamış, uykulu olarak: Uykulu uykulu bakmak.
Kaynak: Büyük Larousse