UYKUSUZ sıf.
1. Uyumamış ya da uykusunu almamış kimse için kullanılır: Uykusuz bir sürücünün neden olduğu kaza.
2. Uyumadan geçirilen zaman için kullanılır: Uykusuz bir gecenin sabahı
3. Uykusuzluk çeken, uyuma sorunu olan kimse için kullanılır: Bu çocuk da kardeşi gibi uykusuz.

♦ be.
1. Uyumaksızın, uykusuz olarak: Deprem sonrası bir haftayı uykusuz geçirdik.
2. Uykusuz kalmak, uyuyama mak: Bütün gece uykusuz kaldık.